Radni, powołując się na nieaktualny statut, zaznaczyli swoją obecność w strukturze decyzyjnej samorządu gminnego. Przewodnicząca Rady Miejskiej pisze w odpowiedzi do radnych, że oświadczenie, a właściwie, jak ujęła Pani Przewodnicząca – oskarżenie, „noszą znamiona pomówienia mojej osoby, naruszenia moich dóbr osobistych w celu zdyskredytowania mnie przed opinią publiczną, podważenie mojej opinii i dobrego imienia niezbędnych do wykonywania funkcji publicznej.” Grubo. Nie ma jak gruchnąć z armaty do wróbla. Cel nieważny, ważny huk.
Do tego parę osób jątrzących sprawę i mamy teatr miejski w pięciotysięcznej gminie. Muszę przyznać, że dobrze nam idzie. Dobrze rokujemy, powiedziałbym. Jest wymiana, może trochę nerwowa (początki wszak bywają trudne), są zajmowane stanowiska, są wyrażane opinie, ukazują się wartości wyznawane przez ludzi i ich stosunek do norm. W fermencie zawsze tworzy się nowa jakość. Tak kształtuje się społeczność, która potrafi się wymieniać, jej członkom na czymś zaczyna zależeć, poszukują szerokiego kompromisu.
No tak, ale choć początki dobre, ważne jest, aby dobrze wykorzystać zaistniałą sytuację na dłuższą metę. Radni, będąc oczywiście na bieżąco ze statutem miasta (!), wolą w obecnej kadencji pracować dokładniej, a przez to wolniej, chcą być powiadamiani o terminach spotkań z należytym wyprzedzeniem. Chcą być tak traktowani, bo czują wagę mandatu. Cóż z tego, że najczęściej kilkudziesięcioosobowego. Organ wykonawczy gminy i wszyscy w jego blasku
stojący nie narażą się na utratę godności w majestacie sprawowanej funkcji, gdy potraktują sprawę tak:
radni są reprezentantami wyborców,
wnoszą do urzędu głos mieszkańców;
zachowując się stosownie do nich,
wyrażamy swe poszanowanie obywatelom miasta.
Obywatele miasta obserwują scenę. A to jest teatr współczesny, w nim widownia może zamieniać miejsce ze sceną.
2019 Michał Pyrek
